poniedziałek, 28 września 2015

Powrót po latach.

Dzisiaj chciałem się podzielić z Wami wrażeniami z jednej z moich wypraw nad dawno zapomniane przeze mnie łowisko,które znajduje się w samym centrum miasta Kraków mianowicie chodzi mi o zbiornik w bezpośrednim sąsiedztwie dawnego placu Tandeta. Przed kilkunastu laty obfitowało ono w dużą populację szczupaka i okonia oraz białorybu. W populacji szczupaka dominowały sztuki niewymiarowe lecz mnie jako początkującemu w łowieniu na spinning ich często widowiskowe ataki na płyciźnie dostarczały niemało emocji. Zbiornik ten znajdował się wtedy i chyba tak jest do tej pory pod zarządem gminy Kraków więc można łowić na białą kartę. Skończyłem pracę wcześniej dlatego postanowiłem się tam wybrać i sprawdzić co się  przez ten czas pozmieniało. Stojąc nad brzegiem wody pierwsze co rzuciło mi się w oczy to mocno zarośnięte brzegi roślinnością wynurzoną i brak możliwości dojścia do lustra wody w przeważającej części zbiornika. Skoro już przyjechałem to postanowiłem obejść z wędką cały zbiornik i próbować skusić jakiegoś drapieżnika do ataku na moje przynęty. Niestety dostęp do wody był tak utrudniony przez porośniete brzegi że na palcach obu rąk można znaleźć dojście do wody i oddanie rzutów błystką. Zmieniam stanowisko po stanowisku niestety bez efektu w postaci brań jakiejkolwiek ryby.  Wyprawa nie dostarczyła mi ani emocji z kontaktu z rybami ani wrażeń estetycznych przez  góry zalegających śmieci pozostawinych nie tyle przez wędkarzy ale przez inne osoby spędzające czas wolny nad wodą np. grilując. Spora część tych śmieci to pozostałości po obecności bezdomnych, którzy znaleźli sobie tam miejsce do nocowania w cieplejszym okresie roku. Trudno tutaj mówić o jakiejkolwiek kulturze i szacunku do przyrody przez te osoby a wręcz należy mówić o ich skrajnej głupocie. Szoda że władze gminy również nie poczuwają się do obowiązku przywrócenia porządku wokół zbiornika a szkoda ponieważ sam zbiornik jest ładny tylko brak mu gospodarza z prawdziwego zdarzenia. Okręg PZW Kraków też chyba nie jest zainteresowany tym zbiornikiem. Podsumowując tą wyprawę należy uznać ją za nieudaną z powodu wyżej wymienionych choć pewnie jeszcze się tam raz wybiorę i spróbuję dać sobie jeszcze jedną szansę.

czwartek, 10 września 2015

Powrót nad Rabę.

Niedzielny poranek zapowiadał się jako pochmurny i deszczowy. Pijąc poranną kawę zastanawiałem się gdzie wybrać się na ryby choć pogoda za oknem nie zachęcała do wyjścia na zewnątrz. Mimo to postanowiłem odwiedzić łowisko z moich lat dziecinnych a mianowicie rzekę Rabę poniżej miejscowości Bochnia. Po małych perypetiach związanych z odnalezieniem drogi trafiłem we właściwe miejsce. Czarne chmury szybko przesuwały się po niebie a silny wiatr targał gałęziami drzew i krzewów. Stojąc nad brzegiem rzeki lustrowałem wodę typując miejsca w której mogą stać ryby. Poziom wody był niski więc postanowiłem szukać ryb w głęboczkach i w głównym nurcie.Uzbroiłem spinning i wykonuję pierwsze rzuty, które przynoszą zdobycz w postaci okonia o długości 23 cm. i który po krótkiej sesji fotograficznej wraca w dobrej kondycji do wody .

 Kolejne kilka rzutów cykadą daje mi niewielkiego klenia, który szybko wraca do wody. Kolejne godziny wędkownia nie przynoszą efektów mimo częstej zmiany i sposobu prowadzenia przynęt dlatego postanawiam udać się na ujście rzeki Raby do Wisły. Wiatr wzmagał się coraz bardziej a na niebie pojawiły się ciemne ołowiane chmury a ja  stojąc na wysokim brzegu podziwiałem piękny widok rozpościerający się przede mną.
Zakładam wodery i brodząc wchodzę w nurt rzeki Raby. Trzeci rzut woblerem kończy się silnym braniem lecz ryba po krótkim holu spina się. Kolejny rzut pod drugi brzeg kończy się delikatnym braniem i zacięta ryba zaczyna walkę o swoją wolność. Po kilku minutach udaje mi się doholować klenia pod nogi i podebrać ręką. Jest duży i gruby a miarka pokazuje 41 cm.
Po zmierzeniu i wykonaniu kilku fotek kleń wraca do wody. Zaczyna padać deszcz a silny wiatr uniemożliwia precyzyjne podanie przynęty dlatego postanawiam wracać do domu zadowolony z wyników tej wyprawy wędkarskiej i silnym postanowieniem powrotu nad tą rzekę.



wtorek, 1 września 2015

W poszukiwaniu okoni.

Ostatni tydzień sierpnia upłynął pod znakiem wysokich temperatur a nawet można powiedzieć tropikalnych upałów. Po pracy postanowiłem spędzić czas na poszukiwaniu okoni na zbiorniku pożwirowym zamiast siedzieć w nagrzanych czterech ścianach mieszkania w którym ciężko było znaleźć choć trochę chłodu. Temperatura powietrza wynosiła ok. 30 stopni Celsjusza a słońce prażyło niemiłosiernie. Nad wodą zameldowałem się około godziny 13.00 lustrując powierzchnie wody. W pobliżu wyspy wśród zanurzonych gałęzi zauważyłem atak stada okoni na drobnicę lecz były one poza zasięgiem moich rzutów. Mimo to postanowiłem obłowić nieco bliższy mojego stanowiska obszar wody.  Założyłem jako pierwszą przynętę cykadę i pierwszy rzut przyniósł zdobycz w postaci niewielkiego okonia. Niestety kolejne rzuty nie przynosiły kolejnych ryb dlatego postanowiłem zmienić przynętę kolejno na woblera a potem na błystkę obrotową. Nie dało to oczekiwanych efektów dlatego zmieniam stanowisko i wracam do cykady jako przynęty. Skierowałem się na miejsce gdzie gdzie głębokość łowiska miejscami sięgała do około 4 metrów. Rzucałem przynętą na wypłycenie a następnie sciągałem ją na głebszą wodę. Po kilkunastu rzutach poczułem wreszcie to przyjemne uderzenie w przynętę. Po krótkim holu moim oczom ukazał się piękny okoń, który po zmierzeniu i zrobieniu pamiątkowej fotki wrócił do wody. Miał równe 25 cm i jest największym okoniem jakiego złowiłem.

Postanowiłem zrobić sobie chwilę przerwy na ochłonięcie po czym wykonałem jeszcze kilkanaście rzutów na tym stanowisku. Niestety okonie już nie chciały współpracować natomiast na wędce zawisł "okaz" szczupaka wielkości ołówka.

Postanawiam zmienić stanowisko i kieruję się w rejon łowiska o dużej głebokości i dużej ilości roślinności zanurzonej w nadziei na branie szczupaka. Niestety żaden szczupak nie daje się namówić na branie ale co jakiś czas siada na wędkę okoń choć rozmiarami nie powalają.
Wieczorem postanawam zakończyć wędkowanie i wracać do domu po udanej według mnie wyprawie. Obiecuję sobie, że jeszcze tu wrócę ze spinningiem gdy tylko nadejdą jesienne chłody i drapieżniki zaczną intensywnie  żerować przygotowując się do przetrwania zimy.